«رمان ارمیا» به عنوان اثری ارزشمند در حوزه ادبیّات مقاومت، با بهره گیری از بن مایه های نمادین، ایجاد «لذّت زیبایی» از طریق توصیف های برجسته و جاندار، رستاخیز واژگان (برجسته سازی و تشخّص کلامی) در به کارگیری تعابیر متفاوت و دیگرگون، جریان سیّال ذهن (تک گویی درونی) و گفتگو (دیالوگ) در نیل به اثری فراگیر و ماندگار توفیق یافته است.
